Jonasz Kofta

Jonasz Kofta, właściwie Janusz Kaftal, urodził się 28 listopada 1942 roku w Mizoczu na Wołyniu i zmarł 19 kwietnia 1988 roku w Warszawie. Był polskim poetą, dramaturgiem, satyrykiem, piosenkarzem i malarzem. Pochodził z różnorodnej kulturowo rodziny – jego ojciec, Mieczysław Kaftal, miał żydowskie pochodzenie, a matka, Maria Jaremczuk, była Ukrainką. Jego rodzice poznali się na studiach w Warszawie.

Kofta spędził dzieciństwo w różnych miastach Polski, w tym we Wrocławiu, Katowicach, Łodzi i Poznaniu, co było związane z zawodową działalnością jego rodziców. Po ukończeniu Liceum Plastycznego w Poznaniu, próbował dostać się na studia architektoniczne, jednak ostatecznie studiował na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Tam objawił się jego talent literacki i kabaretowy.

W 1962 roku wraz z Adamem Kreczmarem i Janem Pietrzakiem utworzył kabaret Centralnego Klubu Studentów Warszawy „Hybrydy”, gdzie od 1964 roku pełnił funkcję kierownika literackiego. Współpracował także z Teatrem Syrena i był współzałożycielem kabaretu Pod Egidą. Był znany z cykli satyrycznych tworzonych wspólnie ze Stefanem Friedmannem i Janem Pietrzakiem.

Jego debiut literacki miał miejsce w 1966 roku w tygodniku „Szpilki”. Później publikował w „Radarze”, „Płomyku” i „ITD”. Od 1964 roku współpracował z Programem III Polskiego Radia. Pomimo że został skreślony z listy studentów ASP, kontynuował swoją twórczą działalność, pisząc teksty piosenek, które stały się wielkimi przebojami, takimi jak „Jej portret” czy „Pamiętajcie o ogrodach”.

Kofta zmagał się z problemami zdrowotnymi i uzależnieniem od alkoholu, co wpłynęło na jego życie i twórczość. Zmarł w wyniku powikłań po zakrztuszeniu się podczas posiłku. Mimo wcześniejszej choroby nowotworowej, którą udało mu się wyleczyć, oraz problemów z alkoholem, pozostawił po sobie bogaty dorobek literacki i muzyczny.

Po śmierci Jonasza Kofty jego imieniem nazwano kilka nagród i festiwali, w tym Ogólnopolski Przegląd Piosenki Autorskiej oraz Festiwal im. Jonasza Kofty „Moja Wolności”, które mają na celu upamiętnienie i promowanie jego twórczości.